Hier schrijf ik om te luisteren naar wat blijft hangen, terugkaatst en zich aandient in het landschap van waarneming en tijd. Het zijn fragmenten van gedachten, observaties en geluiden die niet bedoeld zijn als afsluitende verklaringen, maar als open uitnodigingen om mee te resoneren. Schrijven als vorm van luisteren — een echo van het zien en voelen. Mijn woorden zijn bijna altijd trager dan mijn beelden, maar toch brengen ze iets tevoorschijn wat anders verborgen blijft.